วันศุกร์ที่ 8 ตุลาคม พ.ศ. 2553

โด๊บ..><....ชีวิตมีค่าแค่ยาดอง

โด๊ป

และนี่หรือ ที่ว่าคือ ยาชูกำลัง

ชีวิตมีค่าแค่ยาดอง  ??


เหล้าดองงู


เหล้าดองแมงป่อง


เหล้าดองตะขาบ


เหล้าดองตุ๊กแก + เหล้าดองงูเขียวปากจิ้งจก


เหล้าดองตะขาบ


เหล้าดองงูจงอาง


นี่ 3 สหาย เข้าไปอยู่ในโหลเรียบร้อย


จะงูหรือตะขาบ ก้อยู่ไปในนั้นพร้อมสมุนไพร


ขนาดตายแล้วยังชูแม่เบี้ยหราเชียว ดูไงก็สยองไม่น้อยเลย


แมงป่องตัวนี้ดูพุงมันแล้วก็เหมือนจะท้องนะ


สังเกตุดูสิ แมงป่องธรรมดาที่ไหน ตัวใหญ่กว่างูอีก ( เอามาจากไหนเนี่ย )


นานาสารพัดเ่ห่า จะเห่าดง เห่าสง ฯลฯ เห่าอะไร ก็เข้าไปเห่าอยู่ในโหลหมด 


อันนี้ก้สารพัดงู  งูเขียว งูกะปะ แมวเซา แมวไม่เซา ก็โอนสำมะโนครัวย้ายเข้าไปอยู่ในโหลอีก


นานาสารพัดแมลงป่อง  จะป่องน้อยป่องใหญ่ ท้องป่องท้องแฟ้บ ก้แล้บเข้าไปอยู่ในโหล


ดูให้เต็มตา นานาสารพัดมีมาให้เลือกเพียบ !

อุ๊ยคุณพี่ จะซื้อไปฝากเอาใจสามีใช่ไหนมั๊ยนั่น อ่า สงสัยไม่ค่อยทำการบ้านอ๊ะป่าว ตัดคะแนนเอาดีกว่ามั๊ง

เอ...หรือว่าจะเอาไปก๊งเองน่ะค๊าบ


รวมมิตรสารพัด มีทั้งแบบประดิษฐ์ประดอย ประดับประดาตกแต่งขวดให้ดูน่าซื้อเพียบ



เอ้า............พวกเรา ปึ๋งปั๋งกันหน่อย

คืนนี้เอาให้ลิ้นห้อยตายกันไปข้างนึงเลย ?!!( ไม่เมียลุง ก้ลุงนั่นแหละ ช่ายมะ )

เอ้า...โด้ป ( แดก ) กานเข้าปาย

แถมอีกโด๊ป

วันพฤหัสบดีที่ 7 ตุลาคม พ.ศ. 2553

อนาถ.....เปิบพิษาดาน

         
นี่ก็ไม่ใช่ใคร เพื่อนที่รู้ใจมนุษย์เรานี่เอง หมา หรือว่าสุนัขที่แสนซื่อสัตว์และรักเจ้าของจนวันตายนี่หล่ะ


การชำแหละหมาข้างถนนเป็นเรื่องปกติของคนที่นั่นเชียว


ไอ้เข้นี่ อัพเกรด เข้าไปวางขายในห้างอย่างหรูหรา แต่ว่าตัวมันคงไม่ดีใจเท่าไรหรอก

ที่ชิ้นส่วนต่างๆของมันถูกซอยชำแหละให้คนที่ถูกใจเลือกหยิบไปที่ละชิ้นๆ จนเนื้อชิ้นสุดท้ายของมัน


นี่คือตีนหมีที่ว่าตัดแล้ว คนที่กินก็กินเพื่อสมรรถภาพทางเพศเป็นหลัก นี่หรือคือมนุษย์ผู้ประเสริฐและเจริญ

ต้องการความสุขแค่วูบเดียวของตนจนต้องเบียนเบียนทั้งชีวติของผู้อื่นเพียงแค่สนองตัณหา


สมองลิง เขาว่าต้องกินกันสดๆ ตอนที่เปิดกระโหลกมันใหม่ๆ หรือว่ายังไม่ตาย

จะยิ่งเพิ่มสรรพคุณยิ่งกว่ายาใดๆ  อะไรหนอทำให้คิดได้อย่างนั้น ?


นี่ก็นานาสารพัดสารเพ ใครนิยมชมชอบแบบไหนก็เลือกไปเป็นเมนูอร่อยได้เลย


พวกเราคงเคยไปสวนสัตว์นะครับ กรงที่อยู่ของกวางแม้จะคับแคบแค่ไหน ก็คงไม่เท่ากรงที่คับแคบและไร้ปราณีแบบนี้แน่นอน


นี่คือกวาง สัตว์ที่มีนัยย์ตาอ่อนหวานและไม่ทำร้ายมนุษย์ผู้ใด

มันนอนหลับไหลอยู่ในห้วงของมรณังสังขารซาก ที่มนุษย์ต้องการ ?


เขาว่ากันว่าหมีที่ดุร้าย แต่ก้ไม่วายต้องพ่ายคน เนื้อหมีจริงๆแล้วจะมีกลิ่นแรงมากๆแม้แต่สัตว์กินเนื้อยังไม่กล้าที่จะกิน

แต่คนก้คิดค้นที่จะกิน แม้เพียงอุ้งตีน ต่อ 1 ชีวิตของมัน แม้มันไม่ตาย ตัดอุ้งตีนมันออกไปมันจะมีชีวิตอยู่ได้อย่างไรเล่า


อันนี้เป็นตีนเสือโคร่ง เป็นยาโด๊ปขนานไหน โค ตะ ระ เง้า ตระกูลไหนสั่งสอนกัน ดูสภาพสิคนปกติจะกินลงมั๊ยล่ะ


ลิงหนุ่มๆพวกนี้ ชะตาถูกชี้ให้เป็นเมนูสมองลิง มีชีวิตอยู่ในกรงที่แออัดสกปก  แต่พ้นนอกกรงแล้วก้คือแดนประหารของพวกมัน


ค้างคาวที่นักนิยมอาหารป่าบอกว่าอร่อย และเลือดสดๆของมันบำรุงกำลัง ถูกถอนขนและย่างมาวางขาย


เมนูงูๆ ไปจนถึง งูกระป๋อง สะดวกสบาย เปิดฝาโป๊ะ ก้กินได้เลย


กิ้งก่า หนู นก กระรอก ถูกแปลรูปมาบ้าง บางส่วนก้ยังมีชีวิตที่ถูกพันธนาการ บางตัวก็ตายละซากสังขาร

รอคนมาเลือกซื้อไปเป็นอาหารพิษดาร หรือเมนูสวรรค์ต่อไป


นี่ก็เป็นกบนาทั่วไป แต่ดูสิ พวกมันยังไม่ตาย แต่แค่รอความตายอย่างทรมาน จากน้ำมือ...?


ไข่งู ว่ากันว่างูไม่ว่าจะตัวเล็กตัวใหญ่ยังไงพิษก็ร้ายแรงเหมือนกันแม้เกิดมาได้แค่วันเดียว แต่คนก้ยังคิดจะลอง

หึหึ.. ลองสิ เพื่อพลังในกามคุณ


ตัวนิ่มแออัดกันในกล่องลังไม้แคบๆ รอเป็นซุป หรือแปรรูปไปต่างๆนานา เขาว่าคือยาโด๊ปอีกเช่นกัน  จริงเหรอ ?


นี่คือแย้  สัตว์ดึกดำบรรพ์ที่มีรูปร่างหน้าตาคลับคล้ายกิ้งก่า แต่ว่าคืออาหารยอดนิยม


ภัตคารจู๋สัตว์


เมนูของทางภัตตาคารบรรยายสรรพคุณของจู๋สัตว์ (แน่นอนหนีไม่พ้นเรื่องโด๊ป เพศ)


อันนี้จู๋วัว ฝานออกมาแล้วทำเป็นรูปดาว


อันนี้จู๋ของวัวป่า


อันนี้จู๋แกะ


อันนี้จู๋วัวกับจู๋สุนัข


อุ๊ยผู้หยิงก็ชอบกินจู๋  งิงิงิ  หึหึ  กินจิ้มซอสอร่อยเหาะ (น่าจะเป็นซอสขาวขุ่นนะ)


อันนี้จู๋ลา


ที่นี่ไม่ได้มีแต่อวัยวะเพศให้ทาน พวกตัวอ่อนของกวางหรือแกะ ก็มีให้ทาน ถ้าลูกค้าอยากลอง

โด๊ปเพื่ออาไร๊...พวกคุณ( ผู้ไม่เพียงพอ )ก็ ....สรรค์หาแดกไปสนองตัณหาไป  โด๊ป เพื่อ ดึ๊บ แหละว๊า...

และอีกโด๊ป

สมองลิง


กินเป้นๆ สดๆ ดูวิธีการสิ


ลิงตัวนี้ก้ยังไม่ตายเลย  กำลังอยู่บนเขียงลองนึกดูสิถ้่เป็นเรามั่งจะรู้สึกยังไง


ลิงสดๆที่พึ่งตายอยู่ในสำรับภาชะ ของมื้อนั้นสำหรับผู้ที่ต้องการความแปลก และกำลังวังชาทางเพศ


ถ้าไม่กล้ากินสดๆ ก้มีแบบแกง หรือซุป แล้วแต่จะสั่ง


เจ้าลิงน้อยเหมือนจะรู้ชะตาตัวเองพยายามหาทางหนีอย่างสุดตัว


แต่ไหนเลยจะพ้นเงื้อมื้อของผู้ที่จะหมายชีวิตไปได้ เมื่อใช่ห่วงคล้องคอแล้วก้เหยียบไว้ไม่ให้มีพิษสง


ลิงน้อยยังไม่สิ้นใจ แต่ก้ถูกตัดหัว ฉับ!!!!  โดยทันใด..ตายทั้งเป็น


มือหนึ่งของผู้ที่เรียกว่าพ่อครัว แต่สำหรับผมเขาคือเพชรฆาตร( กร ) กำหัวลิงไว้ อีกมือก็ถือซากลิงน้อยเพื่อนำไปทำเมนูต่อไป

สลดกันบ้างไหมคับ

นี่หรือคือมนุษย์เรา

ความต้องการเพียงบางอย่าง ช่างร้ายกาจต่อสรรพสัตว์ร่วมโลก

หรือแม้แต่มนุษย์ด้วยกันเองด้วยซ้ำไป